به گزارش خبرکده قزوین؛ دیروز سیزدهم آبان، سالروز تسخیر لانه جاسوسی بود که با عنوان روز دانش‌آموز نامگذاری شده است.

این روز گرچه باید بیش از اینها و با تدابیر و برنامه‌ریزی مناسب گرامی داشته شود؛ اما نوع دیگری از گرامیداشت هم که رسیدگی به نیازهای بنیادین دانش‌آموزان است، در نظر گرفته نمی‌شود.

دسترسی به عدالت آموزشی در تمام ابعاد و سطوح، از جمله این موارد است. برای نمونه وقتی انواع و اقسام مدارس با دسته‌بندی‌های مختلف در کشور وجود دارد، نمی‌توان از عدالت آموزشی سخن گفت؛ چرا که این قبیل دسته‌بندی‌ها در خصوص نوع مدرسه‌ها، اختلاف طبقاتی را بیش از پیش نمایان می‌کند.

اما مشکل اینجاست که این موضوع دیگر مانند سایر اکثر اختلافات طبقاتی نیست که بتوان با نشان ندادن آن به فرزندان، از تاثیر مخربش بر روحیه آنان جلوگیری کرد؛ بلکه موضوعی است که فرزندان به واسطه درگیر بودن با آن و گذران بخش زیادی از زمان روزانه خود در مدارس، اختلاف طبقاتی را با گوشت و پوست و خون خود لمس می‌کنند.

مدارس دولتی، غیر دولتی، نمونه دولتی و استعدادهای درخشان تنها بخشی از انواع گوناگون مدارس در کشور ما هستند که دانش‌آموزان به واسطه تحصیل در آنها به دسته‌های مختلف طبقه‌بندی می‌شوند.

خود این طبقه‌بندی دانش‌آموزان برای آنان و والدین و سایر اعضا و ارکان جامعه این تصور را تداعی می‌کنند که دانش‌آموزان به دلیل تحصیل در هر نوع مدرسه با دیگران متفاوت هستند و چه بسا برخی را به برخی برتری یا بدتری می‌دهند.

این موضوع می‌تواند علاوه بر موضوعات آموزشی، در مباحث تربیتی نیز تاثیر بگذارد که حوزه مهم اعتماد به نفس و عزت نفس از جمله آنهاست.

مسئله دیگر تناقضی است که ایجاد می‌شود؛ برای مثال وقتی معلمی در مدرسه دولتی تدریس و فرزند یا فرزندان او در مدرسه غیردولتی تحصیل می‌کنند، تناقض عجیبی در اذهان دانش‌آموزان او شکل می‌گیرد.

امید است مسئولان امر به نحوی تدبیر کنند که ضمن برقراری عدالت آموزشی، تمام دانش‌آموزان بتوانند در یک نوع مدرسه تحصیل کنند و روحیه هم‌نوع دوستی و تعاون و بسیاری از خصایص نیکوی اخلاقی را در کنار یکدیگر بیاموزند که ثمره آن به کل جامعه می‌رسد.

نویسنده: میترا بهرامی

انتهای پیام