به گزارش خبرکده قزوین؛ از روزی که انسان گام بر کره خاکی نهاده، این ویژگی با او بوده و از آنجا که دوستان، خانواده، آشنایان، همه و همه عرصه‌هایی برای برقراری ارتباط هستند، ارتباط در بسترهای این‌چنینی در تمام دوره‌ها از کودکی تا دوران کهنسالی همراه بشر است.
اما برقراری و استمرار این ارتباط، از روش‌های مختلف امکان‌پذیر است و هر روش هم برای خود ابزارهایی دارد.
دیدارهای حضوری، گفتگوهای تلفنی و ارتباطات مکتوب از جمله شیوه‌های ارتباطی است که به صورت دوسویه و چندسویه می‌تواند موجب ایجاد پیوندهایی در سطوح مختلف در میان افراد شود.
اما در این بین، دیدارهای حضوری مهمترین و اثرگذارترین نوع ارتباط محسوب می‌شود؛ موضوعی که کارشناسان حوزه‌های مختلف اعم از حوزه علوم انسانی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و… همگی بر صحت آن تاکید دارند.
برای مثال شما زمانی که قصد انجام یک مذاکره کاری را دارید، بسته به میزان اهمیت آن می‌توانید روش مذاکره حضوری را برگزینید یا تلفنی و مکتوب و حتی مجازی.
در این بین هرچه موضوع برایتان مهم‌تر و سرنوشت‌سازتر باشد، بیشتر به برقراری ارتباط حضوری روی می‌آورید؛ چرا که می‌توانید از قدرت چشم‌ها، گوش‌ها، زبان و همچنین زبان بدن بیشترین بهره را برای اثرگذاری بر طرف مقابل بگیرید.
چشم‌ها عنصر بسیار مهمی برای نفوذ در طرف مقابل هستند و زبان بدن نیز همچنین. دو عنصری که در شیوه‌های غیر از شیوه حضوری از ظرفیت آنها یا استفاده نمی‌شود یا در کمترین حد خود مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.
ارتباط حضوری قابلیت بسیار بزرگی برای انتقال احساسات عمیق بشری است و از همین رو، در روابط انسانی برای حفظ و تداوم روابط ارزشمند خود از آن بهره می‌گیریم. برای حفظ ارتباط با مشتریان کاری، با عزیزان و با دوستان خود این شیوه بهترین راه است و هرچه تعداد و کیفیت دیدارهای حضوری کاهش یابد، روابط هم رو به سوی تضعیف می‌نهد و بی‌جهت نیست که از قدیم‌الایام گفته‌اند: از دل برود هر آنکه از دیده برفت.
از تمام آنچه که ذکر آن رفت می‌توان چنین جمع‌بندی کرد که انسان در مراحل مختلف زندگی خود نیاز به افزایش کمی و کیفی روابط حضوری خود با اطرافیان دارد و چه بسا بتوان گفت دیدار حضوری با عزیزان، از زیباترین و عمیق‌ترین جلوه‌های روابط انسانی محسوب می‌شود و همین موهبت بزرگ الهی است که انسان را زنده و سرزنده نگه می‌دارد.

بهار بهرامی

پایان پیام